Sponsortraject en laatste twee weken in India!
Door: RobbinBudie
Blijf op de hoogte en volg Robbin
29 Mei 2011 | India, Chengalpattu
De enerlaatste week op SMART.. Ongelooflijk hoe snel het nou gaat. We zijn al begonnen met dingen afronden, zoals onze verzorgingsproducten en eten, haha. Ben benieuwd wat ik allemaal achterlaat en hoeveel er in mijn koffer past..
De stageweek verloopt rustig. De arts zal dit weekend een reflectie over onze stage schrijven. Iets waar hij best wat moeite mee heeft. Hij moet hier namelijk zijn mening over ons uiten en dat is iets wat Indiers niet graag doen. Het is een belangrijk punt voor onze stage, dus we zijn er al een aantal weken over bezig en hij blijft het zo lang mogelijk uitstellen.
Ook moeten we ons de laatste week gaan uitschrijven bij het registratiebureau. Hier zien we echt tegenop aangezien we bij het inschrijven zoveel problemen hadden. Hopelijk gaat het nou beter en neemt het maar een dag in beslag.
Ons stagewerkstuk hebben we bijna afgerond. Het is echt leuk om alle ervaringen hierin te vermelden. Nou pas merk je hoeveel verschillen er wel niet tussen Nederland en India zijn. Echt alles is anders en dat is duidelijk aan het verslag te zien. Het heeft niks weg van een normale schoolopdracht. Wel zal heel duidelijk worden hoe het is om in India te wonen. Iets dat zeker niet voor iedereen is weggelegd.
Dit weekend zijn we weer naar Chengalpet voor KikIndia geweest om alles voor onze medicijnkast te regelen. De kast is klaar, en dat in een week! Hij moet alleen nog geverfd worden en er komt een foto van Hil en mij op met dank aan al onze lieve sponsors. Alle medicatie hebben we al ingekocht samen met belangrijke eerste hulp artikelen. Het was een druk weekend met al het heen en weer gereis en rijden van winkel naar winkel om alle spullen bij elkaar te krijgen. Maar wat was het de moeite waard! De organisatie hoopte al een jaar op deze medicijnkast en was ontzettend dankbaar.
In ons ziekenhuis gaat het allemaal veel langzamer. Het ligt niet in de buurt van een stad en werkers en spullen zijn moeilijk te krijgen. Gelukkig gaat de bouw deze week eindelijk van start. Het frame voor de kast zal staan aan het einde van onze laatste stageweek. Het eindresultaat kunnen we helaas niet meer zien, maar we zijn al heel blij dat de kast er uiteindelijk toch komt. We krijgen later foto's gestuurd van het resultaat.
Ik vind het echt heel fijn dat we in deze stage zoveel bereikt hebben. We hebben zoveel dankbare mensen ontmoet en zoveel van hen kunnen leren. Als ik nou terug kijk naar mijn tijd in India kan ik bijna niet geloven dat ik hier echt dik vier maanden heb gewoond.. Hoe onrealistisch zal Nederland voor mij zijn.
Over twee weken woensdag zal ik weer door mijn school lopen en al mijn medestudenten ontmoeten. Hoe anders zullen onze ervaringen van het afgelopen stagetraject zijn..
Ik kijk met dubbele gevoelens naar mijn vertrek hier uit. Ik ben ongelooflijk blij om straks al mijn lieve familieleden, vrienden en dieren weer te kunnen zien en aanraken. Tegelijk zal ik India en mijn lieve reisgenootje heel erg gaan missen. Gaan chaotische constante drukte, wat zal het stil worden in Nederland. Geen bijna niet uit te houden temperaturen en vochtigheid van boven de 40 graden. Hoe zal het mijn dierbare vrienden op het ziekenhuis vergaan? Wie weet wat de toekomst voor hen brengt. Zal Esther altijd op het centrum blijven? Wie wordt de opvolger van de arts? Hoe komt Melvins eerste kindje eruit te zien? Zal er ooit voedselhulp en school voor de mensen en kinderen in Kodagorai komen?
Ik hoop echt dat ik contact kan blijven houden met de mensen daar. Hoe moeilijk de verbindingsproblemen ook zijn.
Voor alle lieve mensen thuis die niet kunnen wachten op mijn terugkeer:D. Jullie zijn allemaal welkom bij mij thuis op maandag 6 juni vanaf 20.00u. Hopelijk tot dan!
Liefs en nog even uit te stellen knuffels en kusjes, Robbin
De stageweek verloopt rustig. De arts zal dit weekend een reflectie over onze stage schrijven. Iets waar hij best wat moeite mee heeft. Hij moet hier namelijk zijn mening over ons uiten en dat is iets wat Indiers niet graag doen. Het is een belangrijk punt voor onze stage, dus we zijn er al een aantal weken over bezig en hij blijft het zo lang mogelijk uitstellen.
Ook moeten we ons de laatste week gaan uitschrijven bij het registratiebureau. Hier zien we echt tegenop aangezien we bij het inschrijven zoveel problemen hadden. Hopelijk gaat het nou beter en neemt het maar een dag in beslag.
Ons stagewerkstuk hebben we bijna afgerond. Het is echt leuk om alle ervaringen hierin te vermelden. Nou pas merk je hoeveel verschillen er wel niet tussen Nederland en India zijn. Echt alles is anders en dat is duidelijk aan het verslag te zien. Het heeft niks weg van een normale schoolopdracht. Wel zal heel duidelijk worden hoe het is om in India te wonen. Iets dat zeker niet voor iedereen is weggelegd.
Dit weekend zijn we weer naar Chengalpet voor KikIndia geweest om alles voor onze medicijnkast te regelen. De kast is klaar, en dat in een week! Hij moet alleen nog geverfd worden en er komt een foto van Hil en mij op met dank aan al onze lieve sponsors. Alle medicatie hebben we al ingekocht samen met belangrijke eerste hulp artikelen. Het was een druk weekend met al het heen en weer gereis en rijden van winkel naar winkel om alle spullen bij elkaar te krijgen. Maar wat was het de moeite waard! De organisatie hoopte al een jaar op deze medicijnkast en was ontzettend dankbaar.
In ons ziekenhuis gaat het allemaal veel langzamer. Het ligt niet in de buurt van een stad en werkers en spullen zijn moeilijk te krijgen. Gelukkig gaat de bouw deze week eindelijk van start. Het frame voor de kast zal staan aan het einde van onze laatste stageweek. Het eindresultaat kunnen we helaas niet meer zien, maar we zijn al heel blij dat de kast er uiteindelijk toch komt. We krijgen later foto's gestuurd van het resultaat.
Ik vind het echt heel fijn dat we in deze stage zoveel bereikt hebben. We hebben zoveel dankbare mensen ontmoet en zoveel van hen kunnen leren. Als ik nou terug kijk naar mijn tijd in India kan ik bijna niet geloven dat ik hier echt dik vier maanden heb gewoond.. Hoe onrealistisch zal Nederland voor mij zijn.
Over twee weken woensdag zal ik weer door mijn school lopen en al mijn medestudenten ontmoeten. Hoe anders zullen onze ervaringen van het afgelopen stagetraject zijn..
Ik kijk met dubbele gevoelens naar mijn vertrek hier uit. Ik ben ongelooflijk blij om straks al mijn lieve familieleden, vrienden en dieren weer te kunnen zien en aanraken. Tegelijk zal ik India en mijn lieve reisgenootje heel erg gaan missen. Gaan chaotische constante drukte, wat zal het stil worden in Nederland. Geen bijna niet uit te houden temperaturen en vochtigheid van boven de 40 graden. Hoe zal het mijn dierbare vrienden op het ziekenhuis vergaan? Wie weet wat de toekomst voor hen brengt. Zal Esther altijd op het centrum blijven? Wie wordt de opvolger van de arts? Hoe komt Melvins eerste kindje eruit te zien? Zal er ooit voedselhulp en school voor de mensen en kinderen in Kodagorai komen?
Ik hoop echt dat ik contact kan blijven houden met de mensen daar. Hoe moeilijk de verbindingsproblemen ook zijn.
Voor alle lieve mensen thuis die niet kunnen wachten op mijn terugkeer:D. Jullie zijn allemaal welkom bij mij thuis op maandag 6 juni vanaf 20.00u. Hopelijk tot dan!
Liefs en nog even uit te stellen knuffels en kusjes, Robbin
-
29 Mei 2011 - 12:53
Vanessa:
Hoe jij en Hilde jullie verslag hebben geschreven, voelt het alsof ik zelf afscheid van India ben aan het nemen. Natuurlijk is dat ook een beetje zo. Ik heb 4 maanden met jullie meegeleefd..
Meid, het is super wat je allemaal hebt meegemaakt en gedaan hebt. Ik kijk uit naar je thuiskomst...
X -
29 Mei 2011 - 16:06
Rafke:
Wat super dat je het zo naar je zin hebt (gehad) daar. Geniet nog heel erg van je laatste week in India! -
30 Mei 2011 - 05:36
Marij:
Wat jammer dat het met de kast op het Smart niet gaat lukken. Het zou mooi geweest zijn als jullie die samen hadden kunnen inruimen. Hebben ze wel al de materialen al aanwezig? het lijkt me inderdaad erg onwezenlijk om deze laatste week in te gaan . Je neemt natuurlijk al steeds een beetje afscheid van alle dingen die je daar voor het laatst zult doen. Ging Hilde nu daar nu nog rondtrekken? Wat zullen jullie elkaar missen!! Maar je kijkt natuurlijk ook uit naar je eigen kamer aan Hiemstenrade waar je gewend was om heerlijk op jezelf te zijn. Wat zal dat vreemd aanvoelen en weer je eigen muziek hard kunnen aanzetten. het zijn die kleine dingen die je weer zukt waarderen maar wat je ook weer vlug als vanzelfsprekend zult gaan vinden.
Ik weet niet of je deze reacties nog krijgt te lezen voordat je weer thuis bent.By the way, Bart heeft een sollicitatie lopen bij Orbis als ANIOS, we zijn zeer benieuwd. Hij moet nu echt een baantje vinden, stel je voor dat er straks dan 4 mensen van fam Bronneberg werken. Wat zou opa en oma dan trots geweest zijn. Voor Bart is het weliswaar een opstapje naar wat hij echt zou willen. Dus iets in de forensische sector. Tom is over naar jaar 2 maar hij moet wel nog het laatse blok halen om de propedeuse te behalen. Een goede prestatie dus, nu nog afwachten of Meghan het heeft gehaald. Ze is er zeker van dus wie weet.We kunnen niet wachten tot we je weer in de armen kunnen sluiten , tot die tijd een fijne laatste week en tot as maandagavond . veel liefs en alvast een dikke kus van ons allemaal. -
30 Mei 2011 - 07:04
Marlie:
Hoi Robbin,
Fijn dat je een goed gevoel aan je veblijf in Indië overhoud. Ik verheug me op maandag. Tot dan. Heel veel groetjes Marlie -
30 Mei 2011 - 11:00
Hallo Kampioen:
Een woord is genoeg en dat is "GEWELDIG" wat jullie gepresteerd en beleefd hebben. Nu nog de laatste loodje's en die wegen het zwaarst.
Verder weel succes en een goede terugreis.
Tot ziens terug.
Frans -
30 Mei 2011 - 13:38
Anouska Van Lierop:
Hey Robbin :D
Ik heb al jullie verhalen, de reacties, de foto's en de filmpjes steeds gelezen en bekeken en heb echt enorm veel respect voor jullie! Heel veel plezier nog deze laatste week en succes met het afscheid!!
Verder natuurlijk een goeie reis terug.
Ik hoop dat het mij straks net zo goed gaat bevallen :D
xx -
30 Mei 2011 - 14:10
Marika:
De countdown is nu echt begonnen. Goede reis home!
Groetjes
Marika -
30 Mei 2011 - 19:47
Magda:
Heej Robbin,
De laatste loodjes. Wat zal het afscheid moeilijk worden. Ik zie je in de toekomst toch ook nog weleens terug gaan al is het maar om te zien wat er van onze (zo mag ik het toch wel noemen) medicijnkast terecht is gekomen. Fijn dat jullie er zo veel werk van hebben gemaakt en tevreden zijn. We wensen je een goede reis terug en zien elkaar maandag. Lieve groetjes Ewout, Magda, Yfke en Myrthe -
31 Mei 2011 - 13:18
Mam:
Super trots, dan zijn we op je. In het begin had ik wel mijn twijfels of je het zo lang zou uithouden ver weg van home. Maar schat, het is je gelukt. je hebt veel goede dingen geleerd en veel goeds aan India geleverd. Jullie kunnen echt trots op jezelf zijn. Wie weet gaan we samen nog eens terug naar India en het SMART. Jij weet er de weg en je kent de mentaliteit al een beetje. Ik heb het gevoel dat ik je maatje Hilde ook goed heb leren kennen. Geef haar ook een knuffel van ons als je maandag terug vliegt. Dat ze goed op zich zelf let. Misschien dat we elkaar in Thailand nog ontmoeten, dus dan hoef je haar niet te lang te missen. Robbin geniet van de laatste week, let goed op jezelf en een goede reis gewenst. xxx mam
By the way, op de site van hildevanruiten.waarbenjij.nu staat een kort verslagje over de verdeling vd donaties die de meiden ontvangen hebben familie en vrienden. -
31 Mei 2011 - 16:05
Robbin Budie:
Alle sponsors mogen het zeker hun kast noemen:D! De constructie staat al in het ziekenhuis:D. Helaas zullen we inderdaad zelf het eindresultaat niet mee maken, maar er wordt een foto gestuurd als hij af is. De kast in Chengalpet staat wel al met in verf een bedankje aan al onze liefste sponsors:. Zoals ik al vertelde waren ze er echt heel blij mee. Al het overgebleven sponsorgeld gaat ook naar KikIndia en de bedelkinderen, zodat ze hopelijk eindelijk hun bovenverdieping van hun verblijf kunnen afmaken en hierdoor misschien subsidie van de overheid kunnen vragen. Hiervoor moeten ze namelijk eerst deze slaapruimten af hebben.
Ik ga mijn lieve Hilde ontzettend missen! Dat wordt zeker weten huilen met het afscheid. Maar in Thailand gaan we elkaar zeker weer opzoeken:D.
Ook mijn tweede thuis ga ik heel erg missen. Alle lieve mensen van het SMART die al allemaal hopen ooit eens de kans te krijgen om naar Nederland te komen. Voor velen van hen is dit helaas onmogelijk, vandaar dat ik inderdaad hoop hier ooit in de toekomst nog eens op bezoek te komen.
Deze plek vergeet ik nooit meer en ik laat iets van mezelf hier achter. Ik ben persoonlijk gegroeid, dat weet ik nu zeker. Ik ben niet meer helemaal dezelfde persoon als toen ik hierheen vertrok. Ik ben een completer persoon geworden met levenservaring die ik nooit meer kwijtraak.
Dit beetje van mijn leven blijft voor altijd in mijn hart.
Veel liefs en tot maandag,
Robbin -
05 Juni 2011 - 18:37
Mam,pap En Meghan:
Robbin, je ligt nu in bed denk ik en over 2 uurtjes haalt de chauffeur van pap's oud collega Patrisch, jou en Hilde op. De terugreis is dan begonnen. In het vliegtuig slapen ga je niet doen zeg je, want je gaat mooie films kijken. Jammer dat je nog lang in londen moet wachten voor de aansluitende vlucht, maar morgen om deze tijd hopen we jou alweer thuis te hebben. Ik hoop dat je niet teveel veranderd bent want wij vonden je al een lief en leuk persoontje toen je hier in februari vertrok. Goede en veilige reis. kus xxx -
06 Juni 2011 - 05:41
Marij:
Ik lees net dat je in LOnden lang moet wachten, dat is jammer, want het is dan zo dicht bij huis.
Misschien kijk je nog even op internet en zelfs op deze site. Ik ben blij als je vanavond weer gezond en wel thuis arriveert. Het waren wel heel wat avonturen die je opgedaan hebt en die je nooit zou hebben willen missen. Kloppen deze laatste 4 werkwoorden eigenlijk wel in 1 zin?? War maakt het ook uit.
Ik heb vannacht al aan je liggen denken toen ik niet kon slapen, hoe zou de terugreis zijn verlopen tot dan toe en hoe was het afscheid in Indie en ga zo maar door... een goeie thuisreis en tot vanavond!! Kus Marij -
13 Juni 2011 - 10:53
Jo Budie:
Natuurlijk hartstikke blij, dat je gezond en wel straks weer thuis bent.
Wat een geweldige levenservaring voor een jonge meid. Schitterend.
Hoop je binnenkort weer persoonlijk te kunnen begroeten en naar je ervaringen te kunnen luisteren.
Groet,
Jo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
