Bountystranden, slaapbussen en buikgriep

Hoi allemaal!

Ik stuur dit bericht vanuit een ' internetcaffe' *lees hutje aan zee* in Gokarna. Het is hier echt zo mooi! Ik kwam toevallig langs dit plaatsje in mijn Lonely Planet, een pelgrimsoord met de mooiste afgelegen stranden. Dus besloten Hil en ik hier ons weekend door te brengen. Vrijdagavond zijn we met een slaapbus vertrokken voor een 12 uur lang durende rit. Het was echt een stuk luxer dan ik had verwacht. We sliepen samen boven in een stapelbed aan de achterkant van de bus, omringd door Indische mannen (waren de enige twee girls). Eerst dacht ik, relax dit is goed te doen. Helaas was ik mijn wagenziekheid vergeten..
Na een afschuwelijke nacht kwamen we om 9u 's ochtends aan in Gokarna. Met een riksja vertrokken we naar ons hotel. Dit hadden we uiteindelijk beter niet kunnen doen. De kamer was super heet, geen westers toilet en we kwamen er al snel achter dat je op de stranden hutjes kunt huren.
Hier zijn trouwens heel wat meer buitenlanders dan ik had verwacht. Vooral backpackers die hier even komen uitrusten. Zelfde idee dus als ons. Het voelt ook echt als vakantie! Haha vreemd, maar India, vooral het SMART, voelt ook echt als een tweede thuis. Foto's van het paradijs hier volgen nog. Nu, voor onze tweede nacht, hebben we een hutje geregeld. Deze bestaat uit een bed en muggennet. Dat was het. Super primitief dus, maar zo geweldig om mee te maken. Het enige wat je hoort is de zee en wat vogels.
Gokarna zelf vind ik niet zo geweldig. Een vies dorpje en heb echt het meest zielige puppy ever gezien. Hij had z'n pootje gebroken dat er wel nog aan bungelde, vol met vliegen en helemaal ontstoken. Het stonk echt verschrikkelijk. Het erge is dat je gewoon helemaal niks voor het diertje kunt doen. Wat dus echt volledig tegen mijn principes ingaat. Dat was wel even een slechte eerste indruk van deze plek. Het enige wat ik kan doen is het van me afzetten.
Verder zitten hier zoveel koeien dat je er gek van wordt. Ze zijn namelijk ontzettend brutaal. Een liep zelfs bijna letterlijk over ons heen toen we aan het zonnen waren. We hadden het net op tijd in de gaten. Deze koe (beach cow gedoopt) zorgt wel voor hilarische omstandigheden. Want als ze eten geroken heeft is ze niet te houden. Zo ondervonden ook een aantal backpackers die dus wel vollidig overhoop gelopen werden.
Een vervelende bijkomstigheid is dat ik ziek ben. Voor de verandering haha! Ik schijn iets verkeerd gegeten te hebben en neem van mij aan, overgeven op een niet-westers toilet is geen pretje. Hoop dat het nu wegblijft aangezien ik nou alleen het hutje en de zee heb.. Scheelt dat ik nog niks heb kunnen eten, dus veel zal er niet meer uitkomen;).
Ik moet wel zeggen dat ik met mijn heimwee de eerste dag hier een dieptepunt heb bereikt. Na de slopende busreis, het dierenleed en mijn ziek zijn had ik even een gruwelijke hekel aan India en wilde ik niets liever dan naar huis gaan. Gelukkig heb ik Hil hier, die goed voor me zorgt en me altijd weet op te vrolijken, en de geweldige natuur hier doet ook veel goed. Ik heb echt zin om back to the basics, primitief vanacht in het hutje te slapen met alleen het geluid van de zee op de achtergrond. Je voelt je hier echt weer een met de natuur.

Mijn verjaardag hier in Bangalore was trouwens fantastisch! We zijn met zeven girls naar een club boven onze favo shopping mall gegaan. Eerst indrinken ofcourse aangezien de club duur scheen te zijn. Hier heb ik overigens niks van gemerkt, want we kregen gratis entree en aangeboden drankjes in overvloed! Good music, hot boys, great friends and a nice view from the top of the building = a fabolous party! Dat is even in het kort samengevat wat ik van de hele party vond;). Heb er leuke contacten aan overgehouden, haha(A). Jammer dat de club al om half 12 dicht gaat. Dat is echt veel te vroeg! De riksja driver heeft een geweldige avond gehad met ons melige girls. Hij wou zelfs op de foto, eindigend met handje schudden en zelfs een handkus! Vraag me soms af wat de gemiddelde Indier wel niet van ons foreigners moet denken..
Ook op het SMART werd mijn b-day enthousiast gevierd. Ik heb zelfs een chocolade cake met Happy Birthday Dear Robbin erop gekregen! Zo lief! We hebben samen geluncht, wat hier niet normaal is door alle patienten. Echt een super leuke dag dus. Ik miste mijn fam en friends wel heel erg, maar zij hadden me niet beter kunnen opvrolijken. Een verjaardag is hier namelijk niet echt standaard en ik heb zelfs nog een geweldige kaart en een cadeautje gekregen! We zijn echt een surrogaatfamilie hier. De arts als allesoverzienend wijs persoon, Melvin als moederfiguur (lief, maar ook zeer bemoeizuchtig!), Kunar als de grappige oudere broer, en Radha, Esther en Kiruba als zusjes. Er wordt echt geweldig voor ons gezorgd dus!

Het was trouwens nog een heel gedoe voor we van Bangalore in het SMART waren.. Midden op een brug op de autobaan kreeg onze jeep een lekke band. Geen vluchtstrook te bekennen, dus stonden we daar midden op de weg tijdens de spits in Bangalore. Het was gewoon afwachten tot het mis zou gaan. Wat dus ook gebeurde. Een motor vloog met volle vaart tegen onze auto aan. Gelukkig had hij niks ernstigs, maar daarna wou de arts ons wel zo snel mogelijk daar weg hebben. Dus met een taxi werden wij al vooruit gestuurd naar het ziekenhuis van Hosur, waar de vrouw van een bekende van ons net bevallen was. Kreeg de taxidriver ook nog ruzie met twee mannen op een motor. Ze sloegen bijna het raam van Hilde in en de driver stapte ook nog eens uit waarbij er bijna een gevecht uitbrak. De motorrijder was super agressief. Gelukkig bemoeien Indiers zich overal mee, dus werd de ruziezoeker snel bij ons vandaag gehaald. We hebben uiteindelijk 6u gedaan over de rit naar het ziekenhuis.

Het was een super interessante week in het SMART. We hebben twee OK's uitgevoerd, een cyste verwijdering in het gezicht en een teenamputatie. Bij de laatste heb ik ook een infuus in een keer goed geprikt! Ben echt zo trots op mezelf:D. Ook hebben we goed kunnen oefenen met IM (in spier) spuiten en vleugelinfuus (snel infuus) prikken om antibiotica toe te dienen.
Ook kwam er een jonge vrouw met een epileptische aanval binnen die op haar tong gebeten had. Hierdoor waren haar longen volgelopen met bloed en stikte ze hier bijna in. Ze raakte in shock en was ondertussen volledig spastisch. Door het snelle optreden van de arts en het volgen van zijn instructies heeft ze het gelukkig overleefd. Het was echt een heftige ervaring.
Typisch Indisch hieraan was dat alle patienten plus familie en kinderen mee stonden te kijken. Ze worden ook niet weggestuurd. Het is hier echt te normaal dat iedereen zich overal mee bemoeid. Toen ik vanochtend ziek in bed lach en Hil de deur had opengezet voor frisse lucht, kwam er ook al iemand schaamteloos toekijken. Echt het tegenovergestelde van Nederland.
Verder werd er ook nog een oude vrouw binnengebracht die geslagen was door haar echtgenoot. Ze was helemaal in shock en trilde verschrikkelijk. Het had mijn oma wel kunnen zijn, zo zielig, maar heel normaal hier dat mannen hun vrouwen slaan en wie weet wat nog meer. Ook vertelde Melvin me dat vreemdgaan heel normaal is (vooral de mannen) en dat het door iedereen wordt toegelaten. Scheiden is hier namelijk echt een taboe en wat moet je anders als je uitgekozen partner je niet bevalt.
Ook was er een peuter die zo'n erg tekort had aan voedingsstoffen dat ze allemaal zweerplekken op haar lichaam had. Dit is heel moeilijk te behandelen omdat de mensen gewoon geen geld hebben voor beter eten.

Donderdag zijn we weer naar het afgelegen dorpje Kotagorrai geweest. Hier was een jonge vrouw al drie dagen bezig met bevallen. Terwijl iemand haar met de jeep snel naar het meest dichtbijzijnde ziekenhuis bracht, bleven wij daar om de mensen van het dorp te helpen. We delen dan vooral medicatie uit en geven advies over goede voeding en hygiene. Gelukkig was het gehandicapte meisje er ook weer. Ik maak me wel zorgen over haar hoe ze zich moet redden. Ook zie je hier heel veel minderjarigen die zwanger zijn of al kinderen hebben. Zelfs een heel jong meisje met een (naar mijn idee) bijna bejaarde man. Erg om allemaal te zien.
Verder heb ik ook al een start gemaakt met het uitvoeren van een aantal opdrachten (ook voor school). Het is hier heel moeilijk om op de vaste wijze aan opdrachten te werken. Ik wil ook dat de mensen hier er iets aan hebben en zij zitten niet te wachten op veel papierwerk en moeilijke terminologie. Het is een goed leerproces voor mij om hier een middenweg in te vinden, maar het gaat gelukkig goed!

Heel veel meegemaakt dus deze week. Daarom was dit uitstapje ook zo hard welkom. Ik hoop dat ik me voor we weer met de bus 12u terug moeten beter voel. Want zie het niet zo zitten om met buikgriep zo'n tocht te maken.. De arts heb ik ook nog niet ingelicht, omdat hij zich veel te snel zorgen maakt. Ik voel me beroerd, maar het gaat wel weer over. En ik bedenk me steeds hoe erg sommige mensen het hier wel niet hebben. Wat is buikgriep vergeleken met dat?!

Bedankt voor alle geweldige reacties en felicitaties! Ik zal nog snel op een over het vorig bericht reageren.

Marij, de placenta wordt hier meteen weggegooid. Het is heel belangrijk dat de kinderen borstvoeding krijgen, anders kun je er al zeker van zijn dat ze veel ziek gaan worden. Daarbij is dit ook niet altijd de perfecte voedingswijze aangezien veel vrouwen hier zelf ook ziek zijn en dit dus op deze manier kunnen overdragen aan hun kind.
Ze hebben gewone infuuszakken, maar geen druppelsysteem. Ook wordt, als er is misgeprikt, gewoon hetzelfde infuus nogmaals gebruikt tot het wel goed zit. Dit gebeurt soms op zeer pijnlijke wijze, omdat ze echt naar het vat gaan zoeken als het niet wil lukken.
Ik weet niet hoe ze hun baby's noemen als ze nog geen vaste naam hebben. Je ziet hier ook dat er niet zoveel met de kinderen gecommuniceerd wordt als bij ons. Ook lopen vaker andere jonge kinderen met de baby's.

Ik moet nou echt stoppen, omdat ik al over mijn uur internetten heen ben en weer even wat rust kan gebruiken. Hopelijk tot snel, volgend weekend gaan we namelijk weer naar Bangalore en daar gaat internetten makkelijker.

Heel veel liefs, knuffels en kusjes!
Robbin